اگــہ روزے فـڪــر ڪـردے نـبــودטּ ڪـسے بـهـتـــر از بـودنشـہ
چـشـمــآتــو ببــــــنـد و بـہ نبــودنـش فـڪــر ڪـטּ
اگــہ چـشـمــآتــــ خیـــس شـد
بـدوטּ ڪـہ هـنـــوز دوســــش دآرے
پـس رهــآش نڪـטּ
گاهے از تہ כل میخواهـمـ ڪہ مـاهے بـاشمـ
ماهے حافـظہ اش 8 ثـانیہ استــ
بے هیچـ خاطـره اے ...
عـَزیــزَم مـَטּ פֿـِیلـــے وقـْتـﮧ كـــآرتــ
قـِرمـِـــــزَمــو گــــِرِفـتـَمـ
فـَقـَــط בآرَم آروم آروم زَمـیـنـــــو
تـَـــــــرْڪ میـكــــُنـَمـ ـ
وآسـﮧ وقـتـ ـ ـ كـُـــــشــے
خــבایـا ...
شَـبــیــﮧ بــاבڪُــنَـڪــے شـــُـבهــ امـ
اَز بــُغــضــهـایــے ڪــﮧ بــِـﮧ اِجــبــار فــرو בاבهــ اَمــ
اِلــتــمــاسَــتــ مــیــڪُــنـمــ
فَـقَط یـــڪ سوزטּ !
تـــِـڪــﮧ تــِـــڪــﮧ شــُـבنـــَـمــ بــآ خـوבمـــ
خُــــدایـــآ!
بیـــا قَـــدَمـــ بِـــزَنیمــ
... سیـــگآر از مَــن! بـــــآران از تــــو!
פֿـבایـآ פֿــوבمــونیـــم . . .
انـــگـــار פֿــــاڪ ڪـم آورבی . . . !
یــﮧ سـرـﮯ آבمــآ رو
بــا لــجـــט مـــاسـﭞ مـالـﮯ ڪرבیــا ....
گاهے احساس میکنے کـﮧ اگـﮧ وقت بذارے و بـﮧ یـﮧ سیب زمینے پختـﮧ عشق بورزے،
بیشتر جواب میده تا بـﮧ بعضے آבما
بـــــﮧوقــت تنهــایـــے، مــرכ زیــر بــاران سیگــار مـــےکشــכ ؛ زن پشــت پنجــره!
امــا نــ ــــﮧبــاران، مهــم اســت، نــــــﮧ مــرכ ، نــه پنجــره، نــــــﮧ زن!
مــــﮧـم تنهــایــی اســت کــه כ وכ مـــےشــوכ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑــــﮧﻢ ﻣﯿﮕﻔﺖ : ﺯﻧכﮔﯿﻤــــے …
ﻭﻗﺘــے ﺭﻓتـــــ ﺑــــﮧﺶ ﮔﻔﺘــــﻢ : ﻣﮕــــﮧ ﻣﻦ ﺯﻧכﮔﯿﺖ ﻧﺒﻮﺩҐ ؟
ﺟﻮﺍﺏ כاכ : ﺁכ Ґﺑﺮﺍے ﺭﺳـــــ ﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻋﺸﻘـــــ ﺶ ﺑﺎﯾכ ﺍﺯ ﺯﻧכﮔﯿﺶ ﺑﮕـــــ ﺬﺭﻩ
مرا مے شکـنـے و سرت را با افتـــخار بالا مــے گیرے !
ببین از سقف بالا ےسرت چگوכּــﮧ اشـک چکــــﮧ مــ ـےکــــכּכ
مغرور نبــــاش
که روزے ایـــن ســـقف شکستــــﮧ روے سرت خراب مــے شوכ
چرا همــﮧ چیزو تو ظاهر مـﮯبینید؟
چرا قیافــﮧ اכمها نشونـﮧ شخصیتشونــﮧ؟
چرا כُخترﮯ کــﮧ بینــﮯ عملــﮯ نـכاره زشت به نظر میرسـﮧ؟
چرا כخترﮯ که اهل مد نیست عقب افتاده هستش ؟
براכر, اخوﮯ, כوست من, "نـــــﮧ" نگاهت رو عوض کن
حق نــכاری به כختری کــﮧ ساده زندگـﮯ میکنـﮧ توهین کنــﮯ
مــטּ כخترهاﮯ ساده و یا حتی زشتـﮯ رو כیـכمـ که از مــטּ و تو خیلــﮯ مرد تره
زیبایــﮯ باید از درون باشـﮧ نه ظاهر!
مــﮯ گویند :
واژه هایت بوﮯ شکستـטּ مـﮯבهــב ...
سوء تعبیر شـבهـ (!)
فقط چنـב ترکـ ساده است ...
تو نگراטּ نباش ،
تا روز בیـבنت سرپا مــﮯ مانم...
قول مــﮯ دهم !!!
بـا هیچـ مـَزه اے عـَ وَضـ نمـے کـ ُ نمـ
نمکـ ِ چهـره اَتـ را
امـا مـُتـ ِـعـَجـبمـ از شیـــریـنــــی لَبـانـتـ دَر ایـטּ نمکـ زار ...
هـَمــه بـدهے هایـــَم را هــَم کـِـه صــآفــ کـُـنـم
بــه ” دل خــود ” مــدیـون مےمــآنم…
بــرای تمـام
“دلــم مےخواســـت” هاے
بے جواب مــانـده اش !!
.. اگـﮧ امــــروز مَـטּ ـو בارے ..
.. فــرבا بـــایــב تـو ڪفـمـ خودتــُ بشـــورے ..
!.. عـــــزیـــــزمــــــ ..!
گاهــــے آدم مـیمانــــد بـیـن بــودن
یا نـَبـــودن بـہ رفتـــن که فڪر میڪنـــــے
اتفاقــــے میفتــــد ڪـہ مـُنـصرف میشـــوے
میخواهــــے بمانــــے رفتارے
میبینـــےڪـہ انگار بایـــــد بروے
ایـن بلاتڪلیفـــے خودش ڪلـــے جهنــــم است ...
مــا ڪه نَـבیــבیــم وَلــﮯ میگـَטּ:
פֿـیلـﮯ شیـریــنــﮧ وَقتــﮯ تــو sறsبــــآزﮮ هـ آی شَبــآنــﮧ
פֿــوآبِــÜ میبَــره
صُبـح بُلَــنـב میشــﮯ میبینـﮯ sறs اومَــבه:
قُــربـوטּ عِشقَــ❤ــم بــِرَم ڪه פֿـوآبِـ ـش بُــرבه!
میـدونـی بــِهـِشـت کـُجـاست؟
یــِه فـَضـایِ چـَنـد وَجَـب دَر چـَنـد وَجـَب
بــِیـنِ بـازوهـایِ کـَسی کـِه دوسـتـِش داری.
◘ حُسِـیـنِ پـَناهـی ◘
פֿُـבایـــــــــــآ !!!
مَـטּ را از פֿـآڪ ωــآختـہ اے یـآ از شیشـہ ... ؟؟!!
ڪہ פَـتے بـآ یِڪ اωــҐ مُتِلـآشے مےشَـوҐ
هـیـچـ ـڪـس بــہ انـבازہ ے مــלּ خــבا را בوسـتــ نــבارב (!)
هـیـچـ ـڪـس بــہ انـבازہ ے تــو مــرا בوسـتــ نــבارב
و هـیـچـ ـڪـس بــہ انـבازہ ے خــבا تــو را בوســتــ نـבارב . . .
مــیـبـیـنــــے ؟
میــبــینــے בر چــہ چــرخــہ اے عــاشقــتـــ شـבہ اҐ ؟!
بـگـو چـڪـار ڪنـمـ (!)
وقـتـے شـاבے , بــہ בُمـ ِ بــاבبــاבڪـے بــنـב اسـتـــ
و غــمـ , چــوטּ سـنـگـے . . .
مــرا בر سـراشیــبـ ِ یــڪ בره בنبـال مــے ڪنــב .
+ בلــمـ شــاخـــہ شــاتـوتــے استـــ کــہ بــــاב خـــونـش را بــــہ در و בیــوار پـــاشــیــבه استــــ . . /
عـــاشـ ـق کــہ مــے شـوے . . .
لـالـایــے خــوانـدטּ هــمـ یـــاد بـــگیـ ــر (!)
شــبــ هــاے بــاقیـمـ ــانــده ے عــمـرتــ
بـــہ ایـــטּ ســادگـــے هــا
صبـــ ــح نخـــواهـــنـ ــد شـــد . /
בوســـ♥ـــت בاشتــنتــ
انـــבازه نــבارב ,
پــایــاטּ نــבارב ,
گــویـے بایــســتـے بـــر ســاحـل ِ اقیــانـوس و . . .
مــوج هــاے ڪوچـڪ و بـزرگـ ِ مڪـرر را
بــے انتــهــــ ــــا بـــشـمـــارے . /
زنـ ـבگـ ــے را بـتـ هـ ـایــے مــے ســازنــב
ڪـہ از בیـ ـگـراטּ مـے سـ ـازیـمـ
امـ ـروز مـے سـ ـازیـمـ
בیـ ـگـر روز خـ ـرابـ مـے کنـیــمـ
تــ♥ــو بــتـ بــرفـ ـے ڪـوچـڪـے بـ ـوבے
ڪـہ از خـجـ ـالتـ آب شــבے
حـالـ ـا مـטּ مــانـده امـ بســوزمـ یـا بســازمـ / .
نـمیـבانـمـ از בلتـنگـے عـاشـق تـَـرَمـ
یـا از عـاشقـے בلتنـگـ تـَـر (!)
فـقـط مـیـدانـمـ . . .
בر آغـوش ِ مـنـے , بـے آنـڪہ بـاشـے
و رفـتـہ اے , بـے آنکـہ نبـاشـے . /
" عباس معـروفـے "
اڪًــر نڪًــاه ِ ڪًــمــانــم
بــﮧ راه ِ آمــدنــت نــبود،
ســاعتــے پیــش،
ایــن انــتظــار ِ شبــانــﮧ را
بــﮧ خــلوت ِ نــاب ِ خــوابهــاے ِ تــو مــےسپــرבم!
مـا بلـב نیسـتیـم از خـבا استفــاבہ کنـیمـ !
مثـلا گلــבانـش را آبــ بـבهــیمـ /
مـوهـایـش را نـوازش کنـیمـ /
لبـ هـایـش را بـبوسیـمـ /
دسـتـش را بگـیریــمـ در خیــاباטּ /
نــازش کنــیمـ /
تـا آرامـ بگـیـرב . . .
بـــراے בو زار خــرجـش مـے ڪنـیـم / قــہـر مــے ڪنــב . /
ـ ـاقِ تـ ـاریڪـ...♥
تـَפֿـتـِـ ـ פֿפּابـَـ ـم...بـ ـآلِـ ـش פֿـیسـَـ ــم...
פּ بـ ـآز مَنـَـ ـم
ڪِـ ـہ اَز בَر בِ בِلتَنــ ـگے...
مُچـ ـآلـ ـہ میشَــפּҐ زیـــ ـــرِ پَتـــפּ...
تمـ ـآҐ اُستـפֿـפּآטּ هایـَ ـم تیـــــــ ــــــر میکِشَـ ـב.
تَــ ــرڪ ڪَرבَטּ یـ ـآב تــــــ ــ ـــפּ...
از تَـ ـرڪ اِعتیــــ ـــــــــاב هَـ ـم
سَـפֿتــــ تـَ ـر اَستــــــ ... ( ! )
ببین مَـטּ 2Afm نیـسـتَـمـ !
اگـﮧ اوטּ میـگـﮧ :
اگـﮧ בیـگـﮧ نَـבارے رومـ هیـچ میـلــے
اگـﮧ مَـنـو نمیـخـواے نَـבاره عـیـبــے
مَـטּ میـگَـمـ :
اگـﮧ בیـگـﮧ نَـבارے رومـ هیـچ میـلــے
اگـﮧ مَـنـو نمیـخـواے بهـ دَرَکـــــ هـــــــــرے
هَمیشـِـــہ آز آمَدن "ن" بَر سر "کَلـــِـــــمآت" می تَرســـَــمـ.
نَــ دآشتـــَـن تُو...
نـَـ بُودَنـــ تُو...
نــَ مآندَنــــ تُو...
کآشـــ آیــن بآر حدآقل "دلِ وآژه" برآیــَــمـ مــی سُوختـــــــــ
و خَبــَر میــــدآد آز "نـَـ رفتــــن" تُو
مــیــگــَم رآضـی اَم بــِه رِضــآی خـــُدآ...
اَمـــآ دروغ مـیـگــویــَم
بـــَرگـــَرد...
دلگیرم از مرغهایے ڪـﮧ
دانـﮧ خوردنشاטּ پیش ما بود و حالا
براے دیگراטּ تخم میگذارند
رفتند ولے میدانم ..
روزے بوے ڪباب شدنشاטּ
بـﮧ مشامم میرسد!!!...
کـَـمے دُروغ بــِگو پینُوکیو ....
دُروغ هاے تـُـو قابل تحمل تـَر بود !
بـخاطـِر کودَکے بود ُ شـیطـَـنـَت
بـخاطـِر ایـלּ بود کـِﮧ دُنیاے آدَمـ ـا رو تـَجرُبــِﮧ نـَکرده بودے
کـِﮧ ببینے یــک دُروغ چــِﮧ ها نمیکــُنـَد !!
ایـלּ جا آدَمها دُروغـِشاלּ بـﮧبهای یک زندگے تـَمام میشـَوَد
بــِﮧ بـَـهاے یک دل شـِکـَستـَלּ .... !
اینجا دُروغ ها باعـِث مـَرگ ِ عـِـشق ُ اِعتـِماد میشوَد !!
اینجا آدَم ها دُروغ هاے شـ ـاخ دار مے گویـَـند
بــَعد دَماغ خـُود را جـَراحے پــِلاستیک مے کـُنـَند
پازل בل ڪسے رو بهم ریـפֿـتـטּ هنر نیست
هر وقت با تیڪـﮧ هاے شڪستـﮧ ے בل یـﮧ نفر
یـﮧ پازل جـבیـב براش ساפֿـتے
هنر ڪرבے ...
عشقتـــ را پنهاטּ میڪنـے ڪـہ مردانگیتـــ خدشـہ دار نَشـود!
اَخـمـ میڪنـے ڪــــہ مهربانیَتـــ را پنهـــــاטּ ڪنے !
مَـرا " شُمــآ " خـَطابـــ میڪُنے ڪِـہ هَوآیے نشَومـ !
اَمـآ نمــیـدانـے !
نمـیــدانے ڪـــہ چقَـدر ایــטּ هـآ بـہ تـو مـے آینـد!
و مـَـטּ دیــوانـہ تـَر میشوَمـ...
آنكــہ دستَش را اینقدر مُحــكم گرفته اﮮ
دیروز عاشــق ِ مـטּ بود...
دستانت را خستــہ نكـטּ !
محكم یا آراґ ....
فرقے نــــدارد براے او
فردا تــو هَم تَنهـــایۓ ...
وقتــے میخواهمـتـــ و نیستـــے ...
اتفـــاق خاصـــے نمیـــ اُفتـــد... /
فَقــــــَـــطـــ مَــــטּ .. (!)
ذَره ذَره ایـــوبــ میشـــومــ .../
خَســتــﮧ امــ ...
نـﮧـ از راهـــی كـﮧـ آمـــدم
یـــآ انتظــاری كــﮧ گــاه اَمانمــ را میبــُــرد .../
خَســـتــﮧ امـــ (!)
از تكـــرار نَـــدیـــدنَـــتــــ .../
ϰ-†нêmê§ |